Ό,τι δεν μπορείς να προσεγγίσεις, εύκολα γίνεται πόθος. Ό,τι βρίσκεται απομονωμένο από το σύγχρονο τρόπο ζωής, κρύβει μυστήριο. Όπου οι κάτοικοι σε αντιμετωπίζουν με ζεστασιά, θυμίζει κάτι από παλιά Ελλάδα. Αυτή είναι η Κάρπαθος. Ακριτική και γεμάτη αντιθέσεις. Δεύτερο σε μέγεθος νησί στα Δωδεκάνησα, ανάμεσα στη Ρόδο και στην Κρήτη. Σχήμα μακρόστενο, έδαφος ορεινό, απλά μία έντονη κορυφογραμμή στην υφαλοκρηπίδα του αρχιπελάγους με αδιαμφισβήτητη προσωπικότητα. Τα έχει όλα, αλλά σ’ έναν υπερθετικό βαθμό! Παραλίες πάμπολλες και αμόλυντες, βουνά άγρια και δυσπρόσιτα, ατόφια παράδοση που φτάνει στις μέρες μας με τα ήθη και τα έθιμα χωριών, όπως η Όλυμπος, οι Μενετές, οι Πυλές, αρχαιολογικό πλούτο που χάνεται στα χρόνια της Τετράπολης. Έργα και ημέρες των ανθρώπων που έδωσαν οντότητα στο νησί, πέρα εκεί, σε μητάτα και ανεμόμυλους, σε πεζούλες και αγκυροβόλια. Ακόμη, μία διάχυτη νοικοκυροσύνη και αρχοντιά και βέβαια μία τουριστική υποδομή που ικανοποιεί πλέον και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη.